دیدن فیلم های روز دنیا

انیمیشن کودک Megamind  سومین فیلم سه بعدی بود که پشت سر هم دیدم، و در حالی که تلاش می کردم عینکم را از پاکت پلاستیکی با استحکام صنعتی رها کنم، دقیقا منتظر آن نبودم. چرا عینک های سه بعدی آنقدر محکم بسته می شوند که به نظر خصمانه علیه مصرف کننده می آیند؟ وقتی عینکم را رها کردم و جا افتادم، با این حال، از دیدن یک تصویر سه بعدی که کاملاً قابل قبول بود خوشحال شدم. مثل همیشه خیلی کم نور بود، اما این روند به خوبی مورد استفاده قرار گرفت و دوباره ثابت کرد که انیمیشن به طور غیرقابل مقایسه ای برای سه بعدی مناسب تر از اکشن زنده است.

من تازه داشتم «سوپرمن» (1978) را دوباره تماشا می‌کردم و با افتتاحیه «مگامایند» که توسط یک بیگانه آبی روشن و با فلاش بک به دوران کودکی‌اش روایت می‌شد، احساس خوبی در خانه داشتم. او که در سیاره ای دور به دنیا آمده، در یک کشتی موشکی سوار شده و به زمین پرتاب شده است، درست مانند مرد فولادی. در مسیر، او با دشمن مادام العمر خود ملاقات می کند، کودک طلایی که روی زمین و در دامان ثروت فرود می آید. افسوس که کودک آبی در زندان فرود می آید و توسط محکومان سرسخت بزرگ می شود.

همانطور که بزرگ می شوند، سرنوشت این دو ابر موجود برای ایفای نقش های مهم در مترو سیتی مجاور قرار می گیرد، جایی که نام آنها مگامایند (صدای ویل فرل) و مترو من (براد پیت) است. شاید به یاد داشته باشیم که نام سوپرمن توسط لوئیس لین به او داده شد و در اینجا داستان این دو ابر موجود توسط یک گزارشگر تلویزیونی به نام روکسان ریچی (تینا فی) پوشش داده می شود. فیلمبردار رکسان، هال (جونا هیل، که بیشتر شبیه به جونا هیل به نظر می رسد)، بعداً به یک ابر موجود سوم به نام تایتان تبدیل می شود

.

این چیدمان روشن و سرگرم‌کننده است، حتی اگر از تکه‌ها و تکه‌هایی از آثار متحرک اخیر مانند «شگفت‌انگیزان» با قدرت‌های فوق‌العاده‌اش و «من نفرت‌انگیز» با شخصیت شرورش به نظر برسند. «مگامایند» حتی تا آنجا پیش می‌رود که نام همکار ماهی‌دار مگامایند را «مینیون» (دیوید کراس) می‌گذارد و به مینیون‌هایی اشاره می‌کند که به گرو نفرت‌انگیز خدمت می‌کنند. من از نتیجه‌گیری مگامایند، بعد از اینکه در کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفت، لذت بردم، که اگر نتواند برای انجام کار خوب اعتبار کسب کند، ممکن است تبدیل به یک شرور شود.

این حقیقتی است که عموماً پذیرفته شده است که یک قهرمان به یک شخصیت شرور نیاز دارد، و «مگامایند» با محروم کردن مگامایند از مترو من سرگرمی دارد. او که بدون حریف باقی می ماند، غیرت خود را برای انجام کارهای بد از دست می دهد و در واقع تایتان را شبیه سازی می کند تا تنهایی خود را درمان کند. البته همه اینها با اقداماتی پر سر و صدا و هیجان انگیز انجام می شود، در جمعیتی که تماماً از ابر موجودات، به علاوه روکسان، رئیس زندان و تشویق هزاران انسان ناشناس تشکیل شده است.

تینا فی کار با روحیه ای با روکسان انجام می دهد، و دوباره یاد "سوپرمن" و لوئیس لین پر روحیه و نترس مارگوت کیدر افتادم. این بار رکسان توسط هیچ کس مورد ضرب و شتم قرار نمی گیرد، که به همین خوبی است زیرا این افراد در نهایت بیگانه هستند.

"Megamind" یک سرگرمی خانوادگی سرگرم کننده است و انرژی را از دیالوگ های هوشمندانه و سرگرمی ویل فرل با شخصیت خود به دست می آورد. برای مثال، طرز تلفظ «مترو سیتی» را مانند «متریسیتی» دوست دارم. در صورت غیرضروری، سه بعدی به خوبی انجام شده است. هیچ چیز در فیلم واقعاً از آن سود نمی برد و اگر بتوانید آن را به صورت دو بعدی پیدا کنید، بهترین انتخاب است. در هزینه اضافی صرفه جویی کنید و آن رنگ ها را زیبا و روشن ببینید.